Een hele dag binnen gezeten. Daar word ik altijd een beetje onrustig van. Na het avondeten de wandelschoenen aan. Even een frissen neus halen, benen strekken en de stijvigheid eruit lopen.
Hoe dat nu bij mij werkt weet ik ook niet, maar vlak voordat ik het pad op loop naar de voordeur valt mijn oog op de witte roos. Daar zit een groene sprinkhaan op. Gelukkig de compactcamera in mijn jaszak. Het begin al te schemeren, dat wordt niks met de foto. Proberen met de flitser? Het lukt. De sprinkhaan blijft geduldig zitten. Al moet het niet te lang duren. Na drie foto’s draait hij zich demonstratief om. Tijd om naar binnen de gaan.
