September #1000km2016

Zaterdag 3 september 2016 (15,4 km)
De enkel ingetaped. Al is het wel even zoeken hoe dat ook alweer moet. De voet voelt goed. Benieuwd hoe het op de 15 km gaat, want het is voor het eerst dat ik weer ga wandelen.

Met Henk op weg naar het station. We hebben overnacht in Elst, zodat we niet zo laat aan de start zijn. Het is druk bij de trein. Er staan een hoop wandelaars te wachten. Henk vraagt aan iemand of hier de trein richting Arnhem komt. Eh, waar denk je dat al die wandelaars naar toe gaan? Het is druk in de trein, gelukkig hebben we een 1e klas kaartje zodat we kunnen zitten. Vanaf station Oosterbeek is het gewoon de wandelmassa volgen naar de start. We lopen direct door naar de start.

Ik ben gefocust op al die voeten voor me zodat ik niet ergens overheen struikel. En dan ben je ineens Henk kwijt. Wanneer ik wat meer ruimte om me heen heb, bel ik Henk. Eh, waar ben je? Hij roept iets, maar ik heb geen flauw idee waar hij het over heeft, laat staan dat ik weet waar hij nu is. Dus spreken we af om maar te gaan wandelen en spreken een punt aan het einde van de wandeling af. Het is een drukte op de route. Plots zie ik hem in de verte lopen. Inhalen heeft geen zin, want het is veel te druk en een sprintje trekken voel ik acuut in mij enkel, dus duimen dat hij even stopt en ik weer kan aanhaken. Dit lukt vrij snel. Ik loop toch sneller dan ik dacht.

Na een uurtje een koffiestop. De ‘Snelle Jelle’ wordt verorberd. En dan weer op pad. De temperatuur begin ook te stijgen, dan loopt een stuk aangenamer.
Er komt meer ruimte op het parcours. De verschillende afstanden splitsen zich. We wandelen door het bos met van die lekker hobbelpaadjes. Ik gebruik Henk als steun. Zolang ik rustig blijft lopen gaat het goed.

Een bakkie soep bij de Scouting. Gaat er altijd wel in. Boterhammetje erbij en we zijn opgeladen voor de laatste 5 km. Ik voel inmiddels wel mijn kuit trekken. Tempo wat omlaag en vooral genieten van het uitzicht onderweg.
In Oosterbeek moeten we even wachten. De muziek moet nog invoegen. Jawel, achter het muziekkorps richting finish. Opgelucht kom ik bij finish aan, blij dat ik niet al te veel last van mijn enkel heb gehad.

Met de trein terug naar Elst waar de auto staat. Wanneer we naar het centrum lopen roept Henk ‘we moeten nog uitchecken’.  Dus weer terug naar het station, uitchecken en opnieuw naar het centrum van Elst.  Eindelijk, even zitten.

Zaterdag 17 september 2016 (22 km)
Oef, wat is het vroeg als de wekker gaat. En donker ook nog. Aan de hemel een volle maan, dat dan weer wel. De enkel wordt ingetaped, ontbijten en naar het station. Het valt mee met de drukte in de trein. Dat heb ik wel eens anders meegemaakt.
Aangekomen in Amsterdam is het inmiddels licht geworden. De trein ‘loopt’ leeg met al die wandelaars, die richting de Dam gaan, waar de start is van de Dam tot Damwandeltocht.

Rond kwart over 8 ben ik weg. Al wandelend door de Jordaan en langs de Amsterdamse grachten. Met de pont over het IJ. Er ligt een joekel van de cruiseschip in de mist. De zon breekt door de mist heen. Het begint ook steeds warmer te worden. Bij de eerste stempelpost aan de koffie met appeltaart. De jas gaat al in de tas. Bij de tweede stempelpost krijg ik chocomelk, die niet naar chocomelk smaakt. Geef mij maar de echte. Bij de derde stempelpost nog even een break. Wat eten en drinken voor de laatste kilometer. Ga inmiddels wel mijn enkel weer voelen, dus dat wordt wat rustiger lopen. Door Zaandam heen op weg naar het Dam tot Dampark. Bij de finish wordt de medaille omgehangen. Een mooi gebaar!

Het is nog een stukje lopen vanaf het park naar het station. En even zoeken hoe de route loopt. Blij als ik in de trein zit. Het is weer genoeg geweest voor de enkel.