Juli #1000km2016

De 100e ‘Walk of de World’. En ik mag daar aan mee doen. Er worden tropische temperaturen verwacht. Pfff, ik krijg het er nu al warm van.

Zondag 10 juli 2016 (22,9 km)

Vandaag geen lange wandeling. Ik voel me moe en ik schiet mijn doel voorbij als wandelen ‘moeten’ wordt. Ik heb behoefte aan rust en waar kan je dat beter op het stuk Noordhollandpad. Het pad is overwoekerd. Tussen de prikkende distels probeer ik het pad te vinden. Ik hoor in de verte een schaap blaten. Alsof hij roept : ‘deze kant moet je op’. Dit verloren schaap luistert en weet de route weer te vinden. Ik geniet onderweg van de vlinders, sperwers, de schapen, kleine vogeltjes en de ruimte om me heen. Dit had even nodig.

 

Zondag 17 juli 2016
Onderweg naar Nijmegen. Het kriebelt van binnen. Aan de ene kant van yes ik heb er zin en aan de andere kant vraag ik me af waar ik aan begonnen ben.

 

Maandag 18 juli 2016
Op weg naar de Wedren om de startkaart op te halen. Het voelt als ‘thuiskomen’; wat een feest van herkenning. Het polsbandje om, controle kaart in de hand, een starttijd morgen om 5 uur … wow, ik ga echt de 4Daagse lopen.

 

Dinsdag 19 juli 2016 (39,6 km)
Ruim voor de wekker van half 4 al klaarwakker. Met de bus naar de Wedren. Langzaam het licht zien worden. Een opkomende zon als je over de Waalbrug loopt. Het is even zoeken naar mijn wandelritme, want het is best wel druk. Na de Waalbrug is er meer ruimte en dat loopt een stuk lekkerder. Het blijft bijzonder al die mensen langs de kant op het vroege tijdstip van 7 uur in de ochtend. Onderweg nog college Maaike tegenkomen. Bij de Kwbn aan de soep, smaakt heerlijk. De geruchten over het inkorten van de route morgen vanwege het warme weer houden aan. Op het stuk tussen Oosterhout en de Waalbrug komt de ambulance regelmatig langs. Je ziet best wel wat mensen langs de kant die onwel door de warmte zijn geworden. Ik plan overigens onbewust meerdere rustmomenten onderweg in, goed drinken en me niet druk maken over hoe laat ik weer in Nijmegen ben. In de binnenstad vlak voor de finish krijg ik een ijskoud miniblikje Raidler in mijn handen geduwd. Ik leg het blikje in mijn nek, kan ik nog een beetje afkoelen.

Volgens de 4D-app heb ik er vandaag 10 uur over gedaan. Overigens nog ruim voor de sluitingstijd. Ik voel me prima en dat is het belangrijkste. Voor morgen worden de starttijden met een half uur vervroegd. Ik heb de late start van 6 uur dus ik mag om half 6 starten.

 

Woensdag 20 juli 2016 (39,2 km)
De schoen zit niet lekker. Hij drukt op mijn kleine teen. Uit voorzorg een pleister er op. Het is vandaag de dag van Wijchen. Iedereen wil zo vroeg mogelijk starten vanwege het warme weer. Ik start als de drukte bij de start wat voorbij is rond half zes, overigens de geplande tijd dat ik mag starten. Zoek waar mogelijk wel de schaduwstukken op. Ik eet me suf aan uitgedeelde komkommers. Loop onder tuinsproeiers door waar mogelijk. In alle dorpen die we passeren wordt water uitgedeeld. Wat lastiger is het eten onderweg. Hoe warmer het is, hoe minder ik behoefte aan eten heb. En dat heb je wel nodig. Wat dat betreft is het een gouden greep om bij de Kwbn gebruik te maken van het Vierdaagse Pluspakket. Want de pastamaaltijd vliegt naar binnen. De laatste 15 km gaan lukken. Het laatste stuk is het meest lastige stuk, namelijk over de Waalkade. Daar is het echt heet. Het Rode Kruis staat daar dan ook strategisch opgesteld. Nog even door de ‘roze straat’ in het centrum op naar de Wedren. Controlekaart voor morgen ophalen en de schaduw opzoeken.

Met de bus weer terug naar Malden. Deze keer een andere bus, die vlak bij mijn logeeradres stopt. De bushaltes op het scherm kloppen alleen niet met de werkelijkheid. Verkeerde halte en een extra stukje lopen. Niet zo handig om vanochtend de teen af te plakken. Door de warmte is deze te strak gaan zitten en ik heb een dikke blaar. Grrr., morgen maar goed afplakken.

 

Donderdag 21 juli 2016 (39,2 km)
Een volle maan aan de hemel. Al wandelend langs de velden waar de gladiolen voor morgen worden geplukt. Vandaag richting de Zevenheuvelen. Voorbij Mook zie je omgeving veranderen. Meer heuvels, veel groen. Voorbij Milsbeek de eerste echte heuvel. Bij het afdalen voel ik ineens een steek in mijn teen. Gloeiende, het zal toch niet. Ik kan niet meer lopen. Het duurt even voordat de pijn wegzakt. Heel langzaam begin ik weer te lopen. Straks bij Rode Kruispost maar even naar laten kijken, al ligt de post nog een heel eind weg. Gaande weg zakt de pijn en kan ik weer normaal tempo maken. Voordat ik er erg in heb, ben ik de Rode Kruispost al voorbij gelopen. De Zevenheuvelenweg: het stijgen en dalen gaat goed. Al probeer ik wel zo vlak mogelijk te lopen, dus ik switch van weg naar fietspad en omgekeerd. Langs de kant veel publiek om de wandelaars aan te moedigen. Voordat ik er erg in heb, zijn de zeven heuvelen bedwongen. Er staat een bord dat het nog 5,5 km naar de Wedren is. In mijn herinnering was dit een lastig stuk. Ik heb daar vandaag geen last van. Veel straten zijn versierd, er is muziek (je loopt van het ene muzieknummer naar het andere) en ja, er is veel water. Want ook vandaag schijnt het zonnetje nog volop al is het niet zo warm als gisteren.

Het is chaos bij de bussen, dus het duurt even voordat ik op mijn logeeradres ben.

 

Vrijdag 22 juli 2016 (42,2 km)
De laatste dag met een starttijd om 6 uur. Desondanks toch met de bus van kwart voor 5 naar de start. Ervaring uit het verleden leert, dat de bus de laatste startdag later kan komen. En ach, ik ben nu toch wakker.

Op de Wedren ga ik ergens rustig zitten om uit droomstand te komen, want droom ik nou of zie ik daar Gerard Nijboer zitten? De start is druk (iedereen wil op tijd binnen zijn), een half uurtje wachten kan er ook nog wel bij. Om half zeven vertrek ik voor de laatste keer van de Wedren. Het spettert een beetje. De regenjas alvast binnen handbereik. We passeren een nog lege Annastraat, die straks is omgedoopt in de Via Gladiola. De zon komt door. De wandelaars worden getrakteerd op een prachtige regenboog. Het begint te regenen. Toch maar de regenjas aan. Na 10 minuten is het alweer droog. Een paar kilometer voor Overasselt barst het echt los. Terwijl ik me afvraag of ik mijn regenbroek moet pakken, wordt die vraag al voor me beantwoord. Het water loopt zo mijn rechterschoen in. Als of een emmer koud water over mijn voeten word gegooid. Ik trek toch maar mijn regenbroek aan. Snel op zoek naar een droge plek om droge sokken aan te trekken. Dat is niet zo makkelijk. Iedereen schuilt onder overkappingen. Het lukt me pas in Overasselt in de verenigingsgebouw o.i.d. Mooi om te zien hoe er belangeloos voor de verregende wandelaars wordt gezorgd. Voor een groep kinderen wordt direct de limonade aangerukt. Vuilniszakken krijgen een bestemming als regencape. Ik krijg er direct koffie aangeboden. Snel mijn schoenen uit. Er zit gewoon een laagje water in mijn rechterschoen. De linkerschoen en -voet zijn overigens droog.  Nadat de voet enigszins is opgedroogd, vervolg ik mijn tocht met een oranje en blauwe sok. Het regent nog steeds buiten, maar gelukkig niet meer zo hard. Op de dijk langs de Maas stopt het regenen. In de verte rommelt het onweer, het flitst af en toe. Over de brug de Maas oversteken en door naar Linden. In Beers opgezweept worden door de trommelaars. En dan richting Cuijk. De feestelijke stemming in Cuijk. En daar is die, de potonbrug.  Het besef dat je 12e kruisje in zicht komt. Ik had spontaan een ‘fisherman-momentje’. Onderweg naar Mook handen omhoog en luid meezingen met YMCA. Vlakbij Malden de laatste pastamaaltijd bij de Kwbn. En dan de hele lange weg naar het eindpunt.  De laatste knip, wow. De Via Gladiola; dikke rijen mensen. Veel muziek. Langs de eretribune (helaas, de koning gemist) naar de Wedren. En daar is het pas echt druk. Ik vind het best en ga ergens zitten. Na 3 kwartier wordt het wat rustiger en kan ik mijn 12e kruisje ophalen.

Maar de dag is nog niet ten einde. De bussen zouden om 18:00 uur gaan rijden. Ze mogen niet eerder rijden dan dat de straten zijn vrijgegeven. De tijd wordt al snel 19:00 uur, omdat de sluitingstijd is verlengd. Om 20:00 sta ik nog steeds op een bus te wachten. Zuslief vraagt zich al af waar ik blijf. Om half negen haalt ze me van het station. Het kan ook te gek …

 

Vier dagen wandelen. Volgens de app van de 4Daagse heb ik er elke dag 10 uur over gedaan. Geen spierpijn gehad. Eén blaar en die heb ik zelf veroorzaakt.
En wat heb ik mezelf weer verbaasd. De voorbereiding verliep niet vlekkeloos. Er gebeurde van alles, waardoor ik steeds op zoek was naar een goede balans. Hoewel wandelen een goed middel is om tot rust te komen, ben je ook wel eens te moe voor. Wandeling werden soms ingekort om niet over de grens te gaan. Een totaal andere voorbereiding dan de vorige keren. Al had ik tot aan de 4Daagse wel al ruim 600 km in de benen. Vertrouwen op mezelf, de focus vasthouden en blijven luisteren naar mijn lichaam. Het werd een prachtige wandeling; de volle maan in de zeer vroege ochtend, de opkomende zon, regenbogen. Even een praatje tijdens de pauze of zomaar onderweg, de aanmoedigingen van het publiek. En fijn om bij mijn zus en zwager te mogen logeren. Ik kan geen beter logeeradres hebben.

 

Zondag 31 juli 2016 (8,9 km)
Ik heb een 4Daagse-dip. Ik kom niet in mijn ritme, ben moe en over mijn humeur zullen we het maar niet hebben. Het wandelen gaat voor geen meter; ik kom maar niet in mijn ritme. Het wordt een kort rondje. Volgende keer beter.

 

Totale afstand juli : 183,1 km