Klimmen en weer dalen

Ondanks een doorwaakte nacht met snurkers om half 7 klaarwakker. Kwart over 7 verlaat ik de alberge, met in mijn rug de opkomende zon.

Ontbijten in een klein cafeetje in een dorp. De tv staat aan. Het weerbericht: regen, regen en nog eens regen. De barman en ik roepen tegelijkertijd ‘oef’.

Rustig op pad. Eindelijk het gevoel dat lijf, hoofd en rugzak met elkaar in balans zijn.

Veel door de bossen vandaag; ergens diep beneden water horen stromen, vogels fluiten, fladderende vlinders om je heen, zonnebadende salamanders op je pad.

En dan op weg naar de top van de Alto da Portela Grande op 405 meter hoogte. Warm, zwoegen, rotspaadjes, hijgende pelgrims in je nek.
De top: adembenemend mooi. Tijd nemen voor een genietmomentje!

Weer naar beneden. Voorzichtig, rotspaadjes lopen niet echt lekker. Er staan wel erg veel kruizen in het bos. Toch niet vanwege de afdaling?

En het weer? De zon schijnt dus ik kleur alleen maar bij 😉